Betreedbare beeldende constructies

De openbare ruimte vind ik de meest interessante plek om een sculptuur voor te maken. Die ruimte is van ons allemaal, maar wordt in een rap tempo drukker en beperkter door verstedelijking en verkeer. De kwaliteit van de openbare ruimte wordt daarom steeds belangrijker. Kunst vergroot die kwaliteit en is als een balsem voor de geest.

Voor mij als beeldend kunstenaar is ‘het gebruik’ van kunst in de openbare ruimte veranderd, van een puur esthetische vorm naar meer complexe aspecten. Het is nodig om eerst een analyse te maken van de omgeving, gebruikers, materialen, het budget en gewenste doelen. Dit kan tot een kunstwerk leiden dat een dialoog met gebruikers – en met elkaar – teweegbrengt, mentaal en/of fysiek. Dat doe ik met een interessante, spannende vorm die activeert: raak het aan, klim erin! Ik daag mensen uit en prikkel tot samenwerken. Toeschouwers worden als het ware acteurs in mijn betreedbare constructies en komen zo met elkaar in contact.
Daar moeten we heen, dat kunst niet alleen mooi is, maar dat die ook een interactie veroorzaakt, met het werk en met elkaar.

Marc a Campo, architect:
Het dubbelzinnige van de betreedbare beeldende constructies van Floris Brasser is dat die de vraag oproepen: Wie ben jij, waar ben je voor, wat doe je daar? Die lost zich op omdat zijn werk benaderbaar is; je kunt er ‘in’, je kunt er ‘op’. Je kunt er dus een relatie mee aangaan en daarmee transformeert de werkelijkheid en je begrippenkader. Is het nou een soort onaf gebouw? Kun je het gebruiken? Mag je het gebruiken…?